6. Soṇadinnāvimānavatthu

217. “Abhikkantena vaṇṇena, yā tvaṃ tiṭṭhasi devate;

obhāsentī disā sabbā, osadhī viya tārakā.

218. “Kena tetādiso vaṇṇo, kena te idha mijjhati;

uppajjanti ca te bhogā, ye keci manaso piyā.

219. “Pucchāmi taṃ devi mahānubhāve, manussabhūtā kimakāsi puññaṃ;

kenāsi evaṃ jalitānubhāvā, vaṇṇo ca te sabbadisā pabhāsatī”ti.

220. Sā devatā attamanā, moggallānena pucchitā;

pañhaṃ puṭṭhā viyākāsi, yassa kammassidaṃ phalaṃ.

221. “Soṇadinnāti maṃ aññaṃsu, nāḷandāyaṃ upāsikā;

saddhā sīlena sampannā, saṃvibhāgaratā sadā.

222. “Acchādanañca bhattañca, senāsanaṃ padīpiyaṃ;

adāsiṃ ujubhūtesu, vippasannena cetasā.

223. “Cātuddasiṃ pañcadasiṃ, yā ca pakkhassa aṭṭhamī;

pāṭihāriyapakkhañca, aṭṭhaṅgasusamāgataṃ.

224. “Uposathaṃ upavasissaṃ, sadā sīlesu saṃvutā;

saññamā saṃvibhāgā ca, vimānaṃ āvasāmahaṃ.

225. “Pāṇātipātā viratā, musāvādā ca saññatā;

theyyā ca aticārā ca, majjapānā ca ārakā.

226. “Pañcasikkhāpade ratā, ariyasaccāna kovidā;

upāsikā cakkhumato, gotamassa yasassino.

227. “Tena metādiso vaṇṇo…pe…

vaṇṇo ca me sabbadisā pabhāsatī”ti.

Soṇadinnāvimānaṃ chaṭṭhaṃ.