3. Pāricchattakavaggo

1. Uḷāravimānavatthu

286. “Uḷāro te yaso vaṇṇo, sabbā obhāsate disā;

nāriyo naccanti gāyanti, devaputtā alaṅkatā.

287. “Modenti parivārenti, tava pūjāya devate;

sovaṇṇāni vimānāni, tavimāni sudassane.

288. “Tuvaṃsi issarā tesaṃ, sabbakāmasamiddhinī;

abhijātā mahantāsi, devakāye pamodasi;
devate pucchitācikkha, kissa kammassidaṃ phalan”ti.

289. “Ahaṃ manussesu manussabhūtā, purimāya jātiyā manussaloke;

dussīlakule suṇisā ahosiṃ, assaddhesu kadariyesu ahaṃ.

290. “Saddhā sīlena sampannā, saṃvibhāgaratā sadā;

piṇḍāya caramānassa, apūvaṃ te adāsahaṃ.

291. “Tadāhaṃ sassuyācikkhiṃ, samaṇo āgato idha;

tassa adāsahaṃ pūvaṃ, pasannā sehi pāṇibhi.

292. “Itissā sassu paribhāsi, avinītāsi tvaṃ [avinītā tuvaṃ (sī.)] vadhu;

na maṃ sampucchituṃ icchi, samaṇassa dadāmahaṃ.

293. “Tato me sassu kupitā, pahāsi musalena maṃ;

kūṭaṅgacchi avadhi maṃ, nāsakkhiṃ jīvituṃ ciraṃ.

294. “Sā ahaṃ kāyassa bhedā, vippamuttā tato cutā;

devānaṃ tāvatiṃsānaṃ, upapannā sahabyataṃ.

295. “Tena metādiso vaṇṇo…pe…vaṇṇo ca me sabbadisā pabhāsatī”ti;

uḷāravimānaṃ paṭhamaṃ;