8. Uruveḷakassapatthera-apadānaṃ

251. “Padumuttaro nāma jino, sabbalokavidū muni;

ito satasahassamhi, kappe uppajji cakkhumā.

252. “Ovādako viññāpako, tārako sabbapāṇinaṃ;

desanākusalo buddho, tāresi janataṃ bahuṃ.

253. “Anukampako kāruṇiko, hitesī sabbapāṇinaṃ;

sampatte titthiye sabbe, pañcasīle patiṭṭhapi.

254. “Evaṃ nirākulaṃ āsi, suññataṃ titthiyehi ca;

vicittaṃ arahantehi, vasībhūtehi tādibhi.

255. “Ratanānaṭṭhapaññāsaṃ, uggato so mahāmuni;

kañcanagghiyasaṅkāso, bāttiṃsavaralakkhaṇo.

256. “Vassasatasahassāni āyu vijjati tāvade;

tāvatā tiṭṭhamāno so, tāresi janataṃ bahuṃ.

257. “Tadāhaṃ haṃsavatiyā, brāhmaṇo sādhusammato;

upecca lokapajjotaṃ, assosiṃ dhammadesanaṃ.

258. “Tadā mahāparisatiṃ, mahāparisasāvakaṃ;

ṭhapentaṃ etadaggamhi, sutvāna mudito ahaṃ.

259. “Mahatā parivārena, nimantetvā mahājinaṃ;

brāhmaṇānaṃ sahassena, sahadānamadāsahaṃ.

260. “Mahādānaṃ daditvāna, abhivādiya nāyakaṃ;

ekamantaṃ ṭhito haṭṭho, idaṃ vacanamabraviṃ.

261. “‘Tayi saddhāya me vīra, adhikāraguṇena ca;

parisā mahatī hotu, nibbattassa tahiṃ tahiṃ’.

262. “Tadā avoca parisaṃ, gajagajjitasussaro;

karavīkaruto satthā, ‘etaṃ passatha brāhmaṇaṃ.

263. “‘Hemavaṇṇaṃ mahābāhuṃ, kamalānanalocanaṃ;

udaggatanujaṃ haṭṭhaṃ, saddhavantaṃ guṇe mama.

264. “‘Esa patthayate ṭhānaṃ [patthayi taṃ ṭhānaṃ (syā.)], sīhaghosassa bhikkhuno;

anāgatamhi addhāne, lacchase taṃ manorathaṃ.

265. “‘Satasahassito kappe, okkākakulasambhavo;

gotamo nāma gottena, satthā loke bhavissati.

266. “‘Tassa dhammesu dāyādo, oraso dhammanimmito;

kassapo nāma gottena, hessati satthu sāvako’.

267. “Ito dvenavute kappe, ahu satthā anuttaro;

anūpamo asadiso, phusso lokagganāyako.

268. “So ca sabbaṃ tamaṃ hantvā, vijaṭetvā mahājaṭaṃ;

vassate amataṃ vuṭṭhiṃ, tappayanto sadevakaṃ.

269. “Tadā hi bārāṇasiyaṃ, rājā paccā ahumhase;

bhātaromha tayo sabbe, saṃvisaṭṭhāva rājino.

270. “Vīraṅgarūpā balino, saṅgāme aparājitā;

tadā kupitapaccanto [kuppati paccanto (ka.)], amhe āha mahīpati.

271. “‘Etha gantvāna paccantaṃ, sodhetvā aṭṭavībalaṃ;

khemaṃ vijiritaṃ katvā, puna dethāti bhāsatha’.

272. “Tato mayaṃ avocumha, yadi deyyāsi nāyakaṃ;

upaṭṭhānāya amhākaṃ, sādhayissāma vo tato.

273. “Tato mayaṃ laddhavarā, bhūmipālena pesitā;

nikkhittasatthaṃ paccantaṃ, katvā punarupacca taṃ.

274. “Yācitvā satthupaṭṭhānaṃ, rājānaṃ lokanāyakaṃ;

munivīraṃ labhitvāna, yāvajīvaṃ yajimha taṃ.

275. “Mahagghāni ca vatthāni, paṇītāni rasāni ca;

senāsanāni rammāni, bhesajjāni hitāni ca.

276. “Datvā sasaṅghamunino [sasaṃghassa mune (sī. pī.)], dhammenuppāditāni no;

sīlavanto kāruṇikā, bhāvanāyuttamānasā.

277. “Saddhā paricaritvāna, mettacittena nāyakaṃ;

nibbute tamhi lokagge, pūjaṃ katvā yathābalaṃ.

278. “Tato cutā santusitaṃ [tāvatiṃsaṃ (syā.)], gatā tattha mahāsukhaṃ;

anubhūtā mayaṃ sabbe, buddhapūjāyidaṃ phalaṃ.

279. “Māyākāro yathā raṅge [laddho (syā. pī.)], dassesi vikatiṃ bahuṃ;

tathā bhave bhamantohaṃ [gamentohaṃ (ka.), bhavantohaṃ (syā.)], videhādhipatī ahuṃ.

280. “Guṇāceḷassa vākyena, micchādiṭṭhigatāsayo;

narakaṃ maggamārūḷho, rucāya mama dhītuyā.

281. “Ovādaṃ nādiyitvāna, brahmunā nāradenahaṃ;

bahudhā saṃsito santo, diṭṭhiṃ hitvāna pāpikaṃ.

282. “Pūrayitvā visesena, dasa kammapathānihaṃ;

hitvāna dehamagamiṃ, saggaṃ sabhavanaṃ yathā.

283. “Pacchime bhave sampatte, brahmabandhu ahosahaṃ;

bārāṇasiyaṃ phītāyaṃ, jāto vippamahākule.

284. “Maccubyādhijarā bhīto, ogāhetvā mahāvanaṃ [jahitvāna mahādhanaṃ (sī.), jahitvā ca mahādhanaṃ (pī.)];

nibbānaṃ padamesanto, jaṭilesu paribbajiṃ.

285. “Tadā dve bhātaro mayhaṃ, pabbajiṃsu mayā saha;

uruveḷāyaṃ māpetvā, assamaṃ nivasiṃ ahaṃ.

286. “Kassapo nāma gottena, uruveḷanivāsiko [uruveḷāya nivasiṃ (syā.)];

tato me āsi paññatti, uruveḷakassapo iti.

287. “Nadīsakāse bhātā me, nadīkassapasavhayo;

āsī sakāsanāmena, gayāyaṃ gayākassapo.

288. “Dve satāni kaniṭṭhassa, tīṇi majjhassa bhātuno;

mama pañca satānūnā, sissā sabbe mamānugā.

289. “Tadā upecca maṃ buddho, katvāna vividhāni me [katvā nānāvidhāni me (sī.)];

pāṭihīrāni lokaggo, vinesi narasārathi.

290. “Sahassaparivārena, ahosiṃ ehibhikkhuko;

teheva saha sabbehi, arahattamapāpuṇiṃ.

291. “Te cevaññe ca bahavo, sissā maṃ parivārayuṃ;

sāsituñca samatthohaṃ, tato maṃ isisattamo.

292. “Mahāparisabhāvasmiṃ etadagge ṭhapesi maṃ;

aho buddhe kataṃ kāraṃ, saphalaṃ me ajāyatha.

293. “Kilesā jhāpitā mayhaṃ…pe… viharāmi anāsavo;

294. “svāgataṃ vata me āsi…pe… kataṃ buddhassa sāsanaṃ;

295. “paṭisambhidā catasso…pe… kataṃ buddhassa sāsanaṃ”;

itthaṃ sudaṃ āyasmā uruveḷakassapo thero imā gāthāyo

abhāsitthāti;

uruveḷakassapattherassāpadānaṃ aṭṭhamaṃ;